Epilog

         Hermiona leżała na łóżku swojego narzeczonego, przyglądając się z rozbawieniem jego krzątaninie.

-Jesteś pewna, że nie zostawiłem jej tutaj? - spytał, marszcząc brwi.

-Owszem, jestem pewna. Mogę się założyć, że George ją wziął, żeby wykręcić ci jakiś numer. - odpowiedziała, wracając do lektury.

Ron przystanął na moment.

-A tak właściwie to co Ty czytasz?

-Kończę książkę od Harry'ego. Podarował mi ją na święta, ale przez przygotowania do wesela nie miałam czasu, żeby do niej zajrzeć.

Rudzielec uśmiechnął się na wspomnienie o zbliżającym się wydarzeniu. Już za tydzień Hermiona oficjalnie zostanie panią Weasley, co za wspaniałe uczucie. Podszedł do narzeczonej i złożył na jej czole czuły pocałunek.

-Pójdę poszukać jej na dole - oznajmił i wyszedł, zamykając za sobą cicho drzwi.

Hermiona wróciła do lektury i natychmiast z jej oczu popłynęły strumyki łez. Historia, którą czytała, była wzruszająca od samego początku do końca. Nie mogła uwierzyć, że wydarzyła się naprawdę, a jednak tak twierdził Harry.

      „Gdyby nie dzienniki, które znalazłem przy swoich kluczach, dziś nie mógłbym opowiedzieć światu tej historii. Nie miałbym pojęcia o tym, że kiedyś wyjawiłem jej swoje uczucia i o tym, że ona je odwzajemniła. Nie wiedziałbym, że nasza miłość była silniejsza od nienawiści, którą otoczyli nas nasi przyjaciele.

Kiedy byłem młodszy, planowałem napisać książkę o mojej miłości, która nigdy nie ujrzała światła dziennego. Los ze mnie zadrwił. Napisałem o miłości, o której nawet ja nie miałem pojęcia. Już raz uratowały nas słowa uwiecznione na papierze i mam nadzieję, że uratują nas po raz drugi.(...)

I nie wiem już dziś, czy zapomniałaś o mnie, gdy próbowali nas rozdzielić. Wiem tylko, że wolałem Cię chronić i nigdy nie popełnić tego samego błędu, nie pozwolić, by świat dowiedział się o tej miłości. W końcu przypomniałem sobie jednak, że nie pozostawiłaś mi wyboru.

Dziś po głowie kołacze mi się tylko to jedno zdanie, które wypowiedziałaś pod naszym drzewem.

Jeśli świat zechce nas kiedyś rozdzielić, to obiecaj mi, obiecaj że odnajdziesz mnie, nim będzie za późno...

Więc jeśli czytasz to, Jaskółko, wiedz, że Kos czeka na Ciebie nocami tam gdzie zawsze.”

Jaskółka.

         Ron wszedł do pokoju, wymachując różdżką, którą znalazł w pokoju George'a.

-Znalazłem, faktycznie leżała... - zaczął, ale urwał w pół zdania, gdy rozejrzał się po swojej sypialni.

-Harry! - zawołał.

Po chwili w drzwiach stanął uśmiechnięty Harry Potter z Ginny uczepioną jego ramienia.

-Coś się stało? - spytał i natychmiast przytulił swoją dziewczynę, ponieważ w pokoju rudzielca panował przeraźliwy chłód. Pomimo mrozu panującego na dworze, okno było otwarte. Ron stał tuż obok i wpatrywał się w książkę, którą chwilę wcześniej podniósł z parapetu.

Harry'emu połączenie faktów zajęło zaledwie ułamek sekundy.

Dług za uratowanie mu życia został spłacony, teraz czekało go już tylko znalezienie nowej dziewczyny jego przyjacielowi.